Ararat hoort bij Armenië
27 juni 2021 - Yerevan, Armenië
Ik ben in het stadje Ararat, ten zuiden van de hoofdstad Yerevan met uitzicht op de gelijknamige berg. Deze vulkaan van ruim 5000 meter hoog schittert met zijn besneeuwde top in de felle zon. Zeven jaar geleden fietste ik hem aan de andere kant voorbij, gehaast op weg naar Iran. Nu kan ik er alleen maar van afstand naar kijken, want de berg en haar omgeving werden na de Tweede Wereldoorlog aan Turkije toebedeeld.
Als er echter een land is dat recht kan doen gelden op het bezit van de Ararat is het wel Armenië. De berg waar volgens de overlevering de Ark van Noach strandde en het eerste land waar het christelijke geloof tot staatsgodsdienst werd verheven; een en een is twee! Maar de geschiedenis besliste anders en het ooit zo machtige Armenië verloor niet alleen veel grondgebied, maar ook een groot deel van haar bevolking. Door ‘de kwestie van de genocide’, in Haags taalgebruik, en later een massale emigratie wonen er nog maar drie miljoen Armeniërs in dit land, waarvan ruim een derde in Yerevan.
De overgebleven bevolking maakt het er beste van. Zelfs nadat ze afgelopen jaar weer grondgebied aan Azerbaidzjan zijn verloren, blijven ze (uiterlijk) goedgemutst, gastvrij en houden ze vast aan goed eten en vooral veel drinken. Ze delen dat laatste als vanzelfsprekend met je (mij) en al meer dan een keer moest ik voortijdig mijn kamp opslaan omdat ‘de benen wat slap werden’.
Dat laatste kun je niet gebruiken in dit kleine, maar heel bergachtige land, waar het als fietser regelmatig zwaar afzien is. Ik heb hier werkelijk nog niet één vlakke vierkante meter gezien. Als je het zo bekijkt is dit land ook weer niet zó klein; zou je het landschap uitrekken en platslaan, dan hebben de Armeniërs een land dat zeker tien keer zo groot is! Ik moet toegeven, het is borrelpraat, maar ook een manier voor deze arme mensen om te overleven en de moed erin te houden.
Het viel niet mee in Ararat, er was werkelijk helemaal niks te doen, behalve dan het uitzicht op die berg. Daarom snel door naar Yerevan, de mooie en interessante hoofdstad waar het goed toeven is en de rijke Armeense cultuur uitgebreid te bewonderen. Èn een stad die de backpackers weer weten te vinden, wat voor de bevolking voor wat inkomsten zorgt en voor mij een mogelijkheid om opgedane ervaringen in dit prachtige land te delen.
Theo, houd de beentjes in ere en geef de lever geen overwerk!!
Behouden vaart!
Eet en drink ze, Theo!
Mooie tocht verder.
Wat een mooie foto,s heb je geplaatst, Even een klein subtiel bordje, let op beren !
Hier in Nederland had een bord van twee meter hoog gestaan, Wij worden al nerveus van een wolf van een jaar oud.
Fiets verder , geniet van het landschap en blijf gezond.
Groet Ingrid
Alweer 1 jaar ouwer/ wijzer ??
Een knuffel op afstand!
Tip: géén alcohol vóór of tijdens het fietsen.
Hoop dat je het nog een poosje volhoudt met je reis zodat wij ook langer kunnen genieten van jouw schitterende verslagen en foto's.
Groet.
Van harte proficiat met je verjaardag vandaag!
groetjes van Mari en Geri
En je schrijft weer mooie verhalen en maakt mooie foto's.
We wensen je een goede voortzetting van je tocht toe, en hopen dat je na je terugkomst weer een mooie presentatie van je belevenissen gaat geven.
Groetjes uit Hedel van Arno, Gerda en Larissa