Vlucht naar Oezbekistan
5 juli 2021 - Tashkent, Oezbekistan
‘Vlucht’ dient hier gelezen te worden als afgeleide van ‘vliegen’, zeker niet als het ontvluchten van Armenië, want ik had het er bijzonder naar mijn zin! Maar een volgende etappe diende zich aan; met een zoveelste pcr en een omslachtige vliegreis (via Moskou moet ik met enige vliegschaamte melden..) bleek mogelijk wat ik in april alleen nog maar kon dromen. Oezbekistan had zijn grenzen geopend en na een minutieuze bestudering (met loep!) van mijn paspoort en overige papieren was ik binnen! Er werd door de douanier nog wel even fijntjes opgemerkt dat ik maar een visum had voor 30 dagen. Bij overschrijding van die termijn ging ik onvoorwaardelijk ‘in jail’. De oplossing had hij ook voorhanden; gewoon ‘even’ de grens met Kazachstan of Kirgizië over hoppen, een uurtje of zo, en terugkomen voor opnieuw dertig dagen! De sfeer was gezet, `welcome to Uzbekistan!`
Ik ben in Tashkent, de hoofdstad van deze voormalige Sovjet republiek. De stad heeft daar een erfenis aan overgehouden in de vorm van enorme, soms wanstaltige gebouwen, fijne parken en een grootschalige infrastructuur. Verder is er weinig historie te bespeuren, dit als gevolg van de vele veroveringen c.q. verwoestingen in haar verleden en een desastreuze aardbeving in 1966. De sfeer is gemoedelijk en mijn eerste indruk van de (mooie!) mensen hier is dat ze vriendelijk en behulpzaam, nieuwsgierig maar ook wat terughoudend zijn. Er zijn nauwelijks westerlingen in de stad, dus ik word ‘gevolgd’. Als ik probeer te duiden wat ik wil, op de markt bijvoorbeeld, wordt er meestal iemand opgespoord die een paar woorden Engels spreekt. Men is heel verbaasd te horen dat ik uit ‘Holland’ kom, het land dat ze vooral associëren met bekende voetbalnamen (nee, niet die van het huidige elftal…)
Ik ga m`n fiets weer uitpakken en her-monteren voor de tocht naar Samarkand en Buchara. Hoe een en ander precies gaat verlopen en hoever ik kom, we zullen het zien. Ik realiseer me dat het landschap (naar het westen toe steeds droger) en de temperatuur (die komt overdag op het moment niet onder de veertig graden) consequenties hebben voor mijn planning. Ik ga het zien - en jij kunt het volgen! Wat betreft dat laatste; jullie reacties en felicitaties op 30 juni worden zeer gewaardeerd! Zeker ook de video’s die ik van mijn leerlingen ontving. Echt tof jongens! Fietsen is een feest, zeker in de landen waar ik nu reis, maar het thuisfront is nooit ver weg (in mijn hoofd dan..).
Genieten, hè, van die mooie mensen!
En hoe ver je zult komen, dat zal jij bepalen met alle wijsheid die nu al in je zit!!
Keep safe, bro!!
Fiets ze!!