Welcome to Iran
30 september 2014 - Isfahan, Iran
Ik heb inmiddels zo’n 1200 km afgelegd in Iran, maar nog dagelijks word ik aangesproken met “Hello, welcome to Iran”. Het Is een verademing, want ik was al zo’n beetje ingesteld op “Hello, money, money”, maar dàt heb ik hier nog niet een keer gehoord. Misschien heeft dat te maken met de omvangrijke stapel papieren geld die iedereen in zijn zakken heeft. Mijn budget per week is bijvoorbeeld 30 miljoen Rial en dat is in briefjes van 50.000 echt een flinke bobbel in de achterzak. Onderweg wordt er regelmatig gestopt om me welkom te heten. Zoals een man die vlak voor me vol op de rem gaat, zijn dochter uit de auto sleurt en haar zijn welkomstspeech (ik kan het niet anders noemen) woord voor woord laat vertalen in het Engels. Ook politie en soldaten laten zich in deze niet onbetuigd en reageren enthousiast op mijn verschijning.
Bij de grens leek dat aanvankelijk wat anders. Pijlen leidden me mèt fiets door een soort tunnel van hekwerk, gelijk aan de route voor de bezoekende supporters in een voetbalstadion. Pas na een grondige bestudering van mijn paspoort en visum werd ik overgeleverd aan het leger van geldwisselaars. In Iran kunnen buitenlanders geen geld pinnen, dus moet je dollars of euro’s wisselen. Ik ontmoette daar ook Martin, een jongen uit Chili, die van Madrid naar Teheran fietste. Als vanzelfsprekend hebben we tien dagen samen gefietst. Het was aangenaam gezelschap, zeker in de droevige dagen van afgelopen week. Onderweg kwamen we regelmatig ‘wereldfietsers’ tegen; de aloude Zijderoute is nog steeds populair! Het leidde tot mooie contacten en uitwisseling van tips en adressen.
Een bijzondere ontmoeting was er in Marand. Langs de kant van de weg stond Akbar, een plaatselijke kruidenier en fietsfanaat, ons op te wachten. Hij wordt getipt als er fietsers in aantocht zijn, waarna hij zijn winkel op slot gooit en langs de weg, gewapend met camera, notitieblok en blikjes fris, de buitenlandse gasten verwelkomt. Akbar heeft een behoorlijk netwerk en gewapend met een lijst met adressen in diverse steden vervolgden we onze weg.
Iran is een relatief schoon land. Afval wordt hier niet zomaar langs de weg gekieperd, de parken worden netjes onderhouden, evenals de toiletten. Wat niet schoon is, is de lucht in de steden en bij de autowegen. De in de regel overjarige voertuigen stoten een wolk van roet uit, waarbij de uitlaat in een aantal gevallen ook nog eens aan de rechterkant zit. De kwaliteit van de benzine speelt hierbij zeker een rol. De prijs per liter is laag, 25 ct., maar de kwaliteit nog lager. Mijn (benzine-)brander is er totaal door verstopt geraakt. Ik vraag me overigens zo langzamerhand af waarom ik nog kook. De prijzen in restaurants zijn laag en in veel gevallen hoef ik niet te betalen. Er is altijd wel iemand die vindt dat ik zijn gast ben en dus de rekening heeft voldaan voordat ik er erg in heb. Ook onderweg krijg ik regelmatig allerlei zaken aangeboden, zelfs een keer een flinke tros druiven vanuit een rijdende auto.
Kamperen doe ik hier bij voorkeur midden in de stad in het park. Het is daar bijzonder gezellig want Iraniërs gaan daar als het even kan met de hele familie picknicken. Velen blijven ook slapen, waarbij het me opvalt dat vrouw en kinderen in de tent slapen en de man vaak op een mat ervoor. Zeker op vrijdag (in Iran de vrije dag) is het een drukte van belang. Wanneer ik mijn tent opzet in het park komt er eerst een agent op me af (om te zeggen dat hij mijn spullen in de gaten zal houden), vervolgens de parkwachter (die aanwijst waar de toiletten zijn en waar ik mijn telefoon kan opladen) en tenslotte de dichtstbij zittende familie (met brood, kebab en fruit). Het enige nadeel is dat ook een leger van kraaien het park bevolkt en meestal overnacht in de boom waaronder mijn tent staat. Die ziet er nu dus uit als een overjarige schimmelkaas; totaal onder gescheten.
Onwillekeurig maak ik hier een bruggetje naar de outfit van de Iraanse vrouwen. Velen zijn helemaal in het zwart gehuld, waarbij alleen het gezicht vrij blijft. Wat mij betreft zijn de wapperende gewaden een verlevendiging van het straatbeeld. Er is ook ruimte voor modernere kleding, van fleurige jurken tot strakke legging. Een hoofddoek is verplicht vanaf negen jaar, maar veel meisjes dragen een sjaal die ver richting achterhoofd schuift, te vergelijken met het bedenkelijk niveau van de afzakkende broek bij onze jeugd. Wanneer ik in mijn korte fietsbroek verschijn, wenden de vrouwen hun hoofd af, maar achter mijn rug wordt gewezen en gegiecheld. Toen ik dit onderwerp aansneed tijdens een gesprek in een sjiek hotel (ik dronk daar thee om van het internet gebruik te kunnen maken), vond mijn gezelschap van een jongen en drie meisjes mijn shorts zelfs ‘very good’.
Waar de jongeren minder enthousiast over zijn, zijn de beperkingen om met de andere sexe om te gaan. Mohammad, een jonge architect die me uitnodigde om bij zijn ouders te overnachten (en dat is best bijzonder!), vroeg me zelfs advies. Toen ik hem vertelde over hoe mijn kinderen (samen-)leven, was hij duidelijk geshockeerd (die fase heb ik allang achter de rug). En dat is niet hun enige probleem. Velen willen reizen of zelfs voorgoed naar het buitenland om een carrière op te bouwen. Maar de mogelijkheden zijn heel beperkt. Essentieel is het vervullen van de tweejarige dienstplicht. Die is voorwaardelijk om in dit land verder te komen. Het behoeft geen betoog dat niet iedereen daar zin in heeft.
Er is een enorme honger naar informatie over het buitenland. Er komt altijd wel iemand op me af om in gebrekkig Engels vragen te stellen. Soms met een briefje met vragen, via Google Translate samengesteld. Als inleiding vragen ze waar ik vandaan kom, wat mijn beroep is, waarom ‘madam’ niet meegekomen is en hoe oud mijn kinderen zijn. Al mijn antwoorden leiden tot enthousiaste reacties, zeker als het kwartje valt dat er twee tweelingen in de familie zijn. Het tweede onderwerp is de prestatie van het Nederlands elftal in Brazilië, waarbij angstvallig het beschamende optreden van het Iraanse team wordt gemeden. Ik word daarbij regelmatig vergeleken met Arjan Robben (ik zou niet weten waarom…), die tot in Iran grote indruk heeft gemaakt. Waar ze erg benieuwd naar zijn is wat mij drijft om naar Iran te fietsen. Mijn antwoord is steevast dat ik Iran en de Iraanse mensen wil leren kennen en dat ik een bijzonder positief beeld krijg. En dat meen ik!
Wat een mooi verhaal! We worden hongerig naar het vervolg ;-)
En wat een prachtige foto heb je gemaakt van de man met de waterpijp. Fiets ze maar weer en groetjes van ons!
DANK!!!
Het deed me goed te zien dat je er goed uitziet. Maar dat kan ook bijna niet anders, als ik lees hoeveel eetmomenten er in je foto's en verhalen zitten! Ik zou na terugkomst maar een half jaar extra verlof uittrekken om 'Theo, het reisverslag' klaar te maken! Veel goeie ervaringen nog! Hou je veilig!
Rémy
Wat is het toch leuk om jouw verhalen te lezen.
Een mooie passage wanneer je de tent beschrijft :-)
Geniet !!
Peter Gijsman
Wat heb je weer een bijzonder verhaal 'op papier gezet'. Mooi om te lezen dat je erg welkom bent in Iran. En als je net zo snel bent als Robben, kun je straks extra lang genieten in Sri Lanka. Afgelopen zomer ben ik daar op vakantie geweest. Prachtig land. Ik zie dat je in de herfstvakantie al in Pakistan zit, wat vliegt de tijd. Hopelijk voelt dat voor jou ook zo.
Heel veel succes nog!
Groet,
Floor
Wat een ervaring en fijn dat je ons laat meegenieten met fotos en je verhalen.
Ik kijk nu al uit naar jou volgende mooi geschreven verhaal.
pas goed op je zelf .
kusjes
Wat een boeiende reis heb jij tot nu toe achter de rug. We volgen het met veel interesse. Vooral nu je in Iran bent aangekomen. Wij hopen jouw ervaringen daar binnenkort zelf te ervaren. Het is jammer dat we elkaar niet kunnen treffen in Isfahan of Shiraz (25 oktober). We hadden eventueel een nieuwe binnenband mee kunnen nemen. Geniet ervan en wees voorzichtig.
Groeten,
Roel en Tanja
wederom een geweldig verhaal en foto's. Als ik je verhaal zo lees dan merk ik dat wij als westerlingen toch wel een heel gekleurde en verkeerde impressie hebben van o.a. dit land. Er valt nog veel te leren. Veel succes en pas goed op jezelf,
Gr. Arnold.
Verrassend om te lezen hoe de mensen in Iran zijn, leven. We hebben er bepaalde beelden bij, die we bij deze kunnen bijstellen. Fijn dat het je zo goed afgaat, de mensen je met zoveel warmte ontvangen. Het lijkt wel of je door het land "vliegt" wat ga je toch snel. We volgen je prachtige verhalen en genieten ervan. Veel succes en hou alles heel.
Groetjes Gerard en Gerda
Ik weet dat er mensen thuis op je zitten te wachten, maar als je zo'n fantastisch mooie avonturen blijft beleven en, daar uit voortkomend, inspirerende verhalen blijft schrijven, mag je van mij nog lang wegblijven ;). Ik kijk om de 3 a 4 dagen toch wel op deze pagina, in de hoop weer een update te lezen.
Ik heb overigens 3 maanden geleden in Amritsar (India) je komst al aangekondigd. In het Jugaadus' Eco Hostel staat Sanjay op je te wachten en is je bed al opgemaakt! Het is er schoon, gezellig, stil en gastvrij! Ik stuur je graag de contactgegevens toe!
Geniet er nog van!
Teun
Geweldig om te lezen...ik zeg t weer; uitgeven als boek, met al die geweldige foto's!
groetjes Marieke
Wat een bijzondere reis! Ik moet eerlijk bekennen dat ik een beetje achter loop met het lezen van de verslagen, maar wat ik heb gelezen vind ik zeer indrukwekkend! Cobie rijdt met je mee naar Srilanka en jij gaat nog vele mooie kilometers tegemoet. Je bent qua kilometers al over de helft, dus je gaat het zeker halen (terug fietsen is verder). Succes Theo!
Groeten Stefan
Man wat een geweldig mooie reis maak je. Niet alleen geografisch maar ook met jezelf. Alle verhalen, foto's en ontmoetingen bij elkaar maken het tot een onvergetelijke tijd. Je hebt mazzel en lef. Mazzel met je gezin en deze kans en lef om de knoop door te hakken en te gaan voor dit avontuur. Kan alleen maar wachten op het enthousiasme dat in het voorjaar uit je ogen spat als je ons live deelgenoot maakt van de onvergetelijke momenten van dit avontuur. Oh ja, na 31+26 km gefietst te hebben (brugklaskamp) heb ik nog meer respect voor je besluit dan ik hal had. Het verklaart ook meteen het verschil in kont omvang :-)
Lieve groet, Elvera
Geweldig om je verhalen te lezen en prachtige foto's te zien.
Heel veel succes verder en nog veel leuke ervaringen!! Rustig aan met de Shisha....
Dikke knuffel Miriam
Im Arash who you have visited in Kerman(Iran).
Do you remember me ?