Drie steden
Ik ben in Bam aangekomen! Het was een eind fietsen naar het zuiden van Iran, om precies te zijn 7838 km. Ik heb veel onbegrijpende reacties mogen ontvangen (‘Er is daar niks te beleven’) en evenveel goedbedoelde adviezen (‘Pas op voor cheetah’s, overstekende kamelen en Baluchi’s - de bewoners van Zuid-Iran en Pakistan’). Maar het was vooral elke dag genieten. Van de woestheid en leegte van de woestijn, van de heldere sterrenhemel in de nacht en van de hartelijke reacties in de spaarzame pleisterplaatsen. Èn van drie steden op mijn route, door Unesco aangemerkt als werelderfgoed; Esfahan, Yazd en Bam.
Esfahan is een levend museum van Perzische bouwkunst. Je valt hier werkelijk van de ene verbazing in de andere. Centraal in stad ligt het Nags-Jahan plein, na het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing het grootste plein ter wereld. Aan dit plein ligt een tweetal fraaie moskeeën, een paleis en de monumentale toegangspoort tot de bazaar. De tweede dag in Esfahan ben ik op zoek gegaan naar de rivier met zijn mooie bruggen. Die bruggen waren inderdaad de moeite waard, zeker tegen de avond als ze verlicht zijn, maar de rivier…. die was er niet. Slechts een droge bedding resteert van wat in de winter een flinke stroom is.
Esfahan is een relatief moderne stad in Iran. Je kunt er echt alles kopen en de omgangsvormen zijn –voor Iraanse begrippen- liberaal. Er wordt behoorlijk geflirt op straat en de kleding van de meisjes is vaak heel vlot. Dat zijn ze zelf ook. Enkele keren spraken meisjes me aan en vroegen om een ‘small conversation’. Meestal is dat uit pure belangstelling of om de Engelse taal te oefenen, maar in een enkel geval leek de belangstelling erg persoonlijk te worden. Zoals Caritas, die –nota bene onder het toeziend oog van haar moeder- mij het hemd van het lijf vroeg en me zelfs uitnodigde bij haar thuis. Khamenei en Rohani zouden de vrouwenpolitie (bestaat echt!) op haar af moeten sturen! Ik heb de conversatie, na nog een snelle selfie, beëindigd en nog maar een moskee gepakt, onderwijl mijn zegeningen tellende…
Yazd was de verrassing op mijn route. Het is een van de oudste steden ter wereld en je krijgt hier ook echt het idee dat je terug in de tijd gaat. De huizen zijn gebouwd van zandsteen en afgesmeerd met een mengsel van modder en stro. Opvallend zijn de badgirs of ‘windtorens’ op de daken. Het is een even simpel als effectief systeem om elke bries te ‘vangen’ en naar de kamers (of waterreservoirs) eronder te geleiden ter verkoeling. De historische stad is een doolhof van steegjes, soms overdekt. Ter oriëntatie steken de twee minaretten van de Jameh moskee ver boven alles uit.
In Yazd logeerde ik in het Silk Road Hotel, wat in feite een hostel is. Hier verkeerde ik in een bont internationaal gezelschap, een mooie afwisseling van de dagen kamperen in de woestijn. Een avond op bezoek bij een gezin net buiten het centrum was geen succes. Men had de hele familie en de halve buurt uitgenodigd. Ik kreeg het idee dat ik in de dierentuin was, maar dan aan de verkeerde kant van het hekwerk. Vroegtijdig terug dus naar het Silk Road Hotel, waar op de gezellige binnenplaats altijd wel iemand te vinden was om een goed glas (thee) mee te drinken. Een heel mooie ervaring was een diner en logeerpartij bij Ali in Rafsanjan. Ali doceerde wiskunde aan universiteit, maar desondanks was het een genoeglijke avond met een boeiend gesprek over de actuele situatie in Iran.
Bam is letterlijk en figuurlijk een oase in de woestijn. Je wordt overweldigd door de overgang van zand en rotsen naar palmbomen en water. Bam is in 2003 door een krachtige aardbeving verwoest en daarbij is ook Arg-e Bam, de beroemde citadel grotendeels verloren gegaan. De stad is herbouwd, de citadel zal echter nooit meer de uitstraling van weleer terug krijgen. Maar wàt een indrukwekkende ervaring, om hier rond te lopen en je te realiseren wat er in een paar minuten gebeurde…
Ik was er op het heetst van de dag. Dan is het lekker rustig en doen de wachters een dutje. Deze keer niet dus. Maar ik moest perse helemaal naar boven, naar het afgesloten gedeelte. De handhavers van de wet lieten zich echter maar wat graag omkopen en voor een paar duizend Rial gidsten ze me zelfs tot de top van de citadel. Op de terugweg moest ik haasten, want …. het begon te regenen! Ik vond een geschikte schuilplaats bij de kapper, waar ik voor –omgerekend- twee euro mijn maandelijkse scheer- en trimbeurt kreeg, intussen mijn indrukken verwerkend.
Drie steden, drie ervaringen; Esfahan de mooiste, Yazd de oudste en Bam de schokkendste.
En ben telkens ook weer een beetje opgelucht dat het je zo goed gaat.
Overigens: volgens mij zijn er best meer wiskundigen waar je 'desondanks' een genoeglijke avond en een boeiend gesprek mee kunt hebben. Laat je collega's van de sectie het maar niet lezen... ;)
Veel plezier nog met het vervolg van je reis!
Hopelijk komt er nog veel moois.
Maar met alle bewondering voor jou.Je had het over regen, toevallig als ik dit zit te lezen regent het hier ook behoorlijk.
Nog een goede voort zetting Theo. Blijf je volgen. JOKE
Hier is het herfst aan het worden en maken we ons langzaam op voor de herfstvakantie,
veel groeten van Ineke en Frits
Plaats eens een foto van jouw fietsbenen. Dat zal ook een mooi plaatje zijn.
Wat een variatie! Elk van jouw dagen is totaal anders! Het lijkt het onderwijs wel......
Hou je veilig!
Rémy
Groetjes Gerard en Gerda
Nou ja, het blijft desondanks desondanks een mooi verhaal en ik blijf je met grote belangstelling volgen. Het ga je goed!
wederom een lezenswaardig verhaal, met opnieuw mooie foto's. Als ik nadenk over je verhalen en belevenissen, dan kan het straks nog best spannend worden om af te kicken van dit ritme en avontuur. Maar wellicht is het ook de opmaat voor volgende nieuwe uitdagingen? Deze gaat je in ieder geval goed af tot nu toe. Kijkend naar de kaart en waar je je nu al bevindt is het een onvoorstelbaar eind om per fiets af te leggen, en als je dat op deze manier al hebt gedaan is de rest ook haalbaar. Daarbij succes gewenst, ik zie je volgende verhaal graag tegemoet.
Fiets en bovenal: geniet ze, groet Henk
Wat een reis! Tweewekelijks kunnen zo'n 1600 leerlingen en hun ouders via het Rondje jouw reis meebeleven en dromen om zelf ook ooit zo'n reis te ondernemen.
Wat leuk om te lezen dat je ook in het Silk Road Hotel in Yazd bent geweest. Ik heb 5 jaar geleden in dezelfde binnenplaats gezeten. In deze binnenplaats dachten we hetzelfde: wat brengt al die reizigers hier? Hele mooie verhalen uit alle uithoeken van de wereld. Jij maakt ook zo ontzettend veel mee omdat je door een fascinerend land fietst. Blijf genieten van al het moois, de mensen en hun verhalen! Het ga je goed!
Het is telkens weer een genot om je verhaal te lezen en vooral te lezen dat het heel goed met je gaat.
Ik vertrek volgende week voor drie weken naar India. Ik verheug me erop, maar het zal ook wel een cultuurshock zijn.
Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal als ik weer thuis ben. Hou het goed!!!
Groetjes, Rian
Wat een reis, wat een verslagen!
Je bent al over de helft en het gaat maar door......
Theo, je maakt de reis van je leven en ik weet bijna zeker dat je op je 85-ste nog hierover aan het vertellen bent.
Wat dit laatste betreft, ik zou het advies van Marieke (?) zeer ter harte nemen. Je reisverhalen met de daarbij behorende foto's zijn van een dermate kwaliteit en niveau, dat het zeker als "boekwaardig" bestempeld mag worden. Daar komt nog bij dat je natuurlijk veel meer notities maakt dan wij te lezen krijgen. (censuur?!)
Maar, éérst liggen Pakistan en India nog op de loer......
pffffff........
Groetjes, ook van Janny en blijf scherp!!
please send me your email address until i send picture that you put your website.
thank you. mahdi fom saveh.
Het gaat voorspoedig met de tocht, zoals we kunnen lezen. Zeer binnenkort gaan wij het gedeeltelijk ter plaatse zelf bekijken! Misschien komen we in Esfahan jouw Caritas nog tegen. Jij bent dan inmiddels vlakbij of in Pakistan. Wij komen niet verder dan Shiraz. We hebben in ieder geval veel zin ons bezoek aan Iran en we wensen je een heel voorspoedig en boeiend vervolg toe voor de komende maanden!
Roel en Tanja
Je hebt het goed lees ik. Blij iedere keer weer iets van je te horen. Op TBL gaat het ook prima. Ouderavonden, buitenlandse reis, eerste toetsweek, activiteitenweek...we zijn al weer aan vakantie toe. Gelukkig begint die vrijdag. Geniet van al het moois dat je nog tegenkomt. Heb begrepen dat je toch een andere route gaat volgen. Laat je verrassen zou ik zeggen. Groetjes uit kamer 116.
De reis vordert gestaag; inmiddels over de helft. Je verhalen en foto's blijven boeien en zijn inderdaad boekwaardig.
Met name ook de interactie met de bevolking beschrijf je op een leuke manier. Blijf je volgen; veel succes in Pakistan,
Gr. Arnold.
Geweldig,heb weer genoten van jou verhaal over de 3 steden.
dikke kus.
groetjes Dymphi
Echt super mooie foto's en een mooi verhaal!
Groetjes,