Beslommeringen en mijmeringen
31 juli 2014 - Belgrado, Servië
Ben intussen aardig opgeschoten en nu bij Belgrado. Fietsen is al snel een automatisme aan het worden. Een rustdag, zoals in Wenen onderbreekt dat ritme en lijkt daardoor vreemd genoeg juist vermoeiend. Alle pracht en praal was zo overweldigend dat het Sigmund Freud Park, met de door de gemeente gratis beschikbaar gestelde ligstoelen, me nog het meest is bijgebleven. Lekker liggen kijken naar spelende jeugd tegen een monumentale achtergrond.
Na Niederösterreich volgde Hongarije. Mijn perceptie werd al snel bijgesteld, want de poesta is allesbehalve vlak! Op weg naar het Balatonmeer moest ik pittige heuvelruggen oversteken. Maar ja, niets was te veel om te proeven van de aantrekkelijkheid van dit in de ogen van Thijs -en met hem vele anderen- summum van aards vertier. Ik heb inderdaad mogen aanschouwen èn aanhoren, tot diep in de nacht, hoe de overheersend Nederlandse jeugd zich bezig hield met het achter elkaar aanjagen, om van verdere uitspattingen maar niet te spreken.
Al fietsend dit spektakel achter me latend bedacht ik dat dit grootste meer van Midden-Europa een overblijfsel moet zijn van de Tethyszee, de oceaan die ooit Afrika van Europa scheidde en waar ook de Middellandse Zee een restant van is. Zo, nu is ook de intellectuele honger van de leerlingen onder mijn volgers weer even gestild!
Mijn dagelijkse beslommeringen zijn heel overzichtelijk en kenmerken zich door een zekere regelmaat - en dat is prettig. 's Morgens doe ik alles op mijn dooie gemak. Ik zoek m'n spullen bij elkaar en pak alles secuur in. Desondanks zijn er enkele dingen kwijtgeraakt; een kabeltje van mijn gps, maar dat heb ik kunnen oplossen en een onderbroek, gelukkig had ik er twee bij me.
Na een uurtje fietsen heb ik meestal wel ergens een ontbijt op de kop getikt. Lekkere verse broodjes worden overal verkocht. Onderweg pik ik pruimen en appels van de bomen langs de weg en op z'n tijd neem ik pauze. De plekken daarvoor zoek ik met grote zorg uit. Mijn top drie: 1. aan een riviertje; niets is zo ontspannen als liggen in het gras aan een stromend water. 2. op een stadspleintje; er zijn lekkere bankjes en je proeft de sfeer. 3. op een kerkhof; de hoge bomen geven schaduw en de mensen zijn er rustig.
Wanneer ik het zat ben, zoek ik een camping. Als dat niet lukt, vind ik altijd wel een alternatief, liefst langs een rivier, want zwemmen is ook een soort van wassen. In Novi Sad - Servië lukte dat allemaal niet. De beoogde camping leek onvindbaar en het werd donker en noodweer. Een automobilist vroeg of hij kon helpen en bood aan me voor te gaan naar de camping, het bleek nog 5 km te zijn! Het bliksemde onophoudelijk, de takken lagen op de weg, de regen viel met bakken, maar we hebben het gehaald. Het was te slecht om mijn tent op te zetten en dus heb ik in de wasruimte op mijn Exped-matje geslapen. De damesafdeling naar 's morgens bleek.
Sowieso aardige mensen trouwens, die Serviërs, terwijl we daar in een recent verleden toch slechte ervaringen mee hadden... Velen steken onderweg hun hand op en ik zwaai vrolijk terug, genietend van de aanmoedigingen die ze me naroepen (denk ik).
Ik volg nog een paar dagen de Donau, om dan via de zgn. IJzeren Poort, het kloofdal in de Karpaten aan de grens met Roemenië, Bulgarije te bereiken!
Je hebt er de vaart goed in. we zitten al aardig aan de overzijde van de wereldbol. Vandaag zijn we per boot op Vancouver Island aangekomen. Veel oostelijker gaan wij niet redden. Jij gaat echter nog een eind verder.
Er is straks (volgend jaar) heel wat uit te wisselen aan ervaring en beeldmateriaal.
We hopen dat je verdere tocht voorspoedig blijft verlopen. Mogelijk worden je mogelijkheden om internetverbinding te krijgen nu wel rap kleiner.
Groeten, Henk en Marian, Ellen en Stefan en Niels
Weer zo een prachtig verhaal....je hebt echt schrijftalent!
Geweldig dat het zo goed gaat! Ik blijf je reis met belangstelling volgen! Groetjes Leonoor
Ik zie het wel: jij hebt niks geleerd van Hiëronymus van Alphen ('Jantje (c.q. Theo) zag eens pruimen hangen.....')! Ze zeggen wel eens, dat ze dan nóg lekkerder smaken!
Tip: als je vóór het zwemmen eerst even met kleren aan het water in gaat, daarna de hele handel inzeept en dan wéér wat rondspartelt, heb je je kleren nog gewassen ook!!
Hou je veilig! Veel plezier!
Mooi verhaal!! Wat de Serven betreft en dat "zwaaien". Was dat met de rechterarm en recht naar voren? Mogelijk toch nog wat overgebleven Cetniks. Goede reis verder geniet ervan. Maar dat lukt geloof ik heel aardig.
Groeten,
Laurie
Ook wij hebben genoten van onze ontmoeting met jou op de camping bij Belgrado. Geniet van al het moois wat je op je tocht tegenkomt. We gaan je zeker volgen. Een adresoverzicht ri. Rome houd je van me tegoed.
Wij zakken met de auto een stuk de Donau af om andere stukjes van de EV6 te fietsen. Wie weet tot ziens.
Hartelijke groet, Wim en Mirjam
Schitterende foto's en spannende, leuke verhalen. Had ook niet anders verwacht, we kennen jou reeds enkele jaren.
Hou nog even vol, je bent er zo (!!)
Groet van Hans en Janny.
Fantastisch om je verhalen te lezen. Wat ben je al ver zeg; fiets je niet wat te hard?
Veel groeten van ons allemaal, Miriam
Net terug van vakantie in Kroatië, kunnen we jou reisverhaal weer lezen en volgen. Het tot rust komen langs een rivier of leuk pleintje dat herken ik wel van mijn eigen fietsverleden, lekker wat eten en op je gemak wat rond koekeloeren, een kerkhof is meestal een plek waar ik me niet zo thuis voel, al ben ik tijdens mijn lange trainingstochten over de Veluwe liep ik vaak de erebegraafplaats Loenen op, dit omdat mijn drinken op was en omdat ik al een uur of vijf van huis weg was. En op begraafplaatsen is meestal een kraan waar je bidons kan vullen. Tijdens onze vakantie en fietstochten nog een stuk met een Canadees mee gefietst, vergelijkbaar met de tocht van jou en die van Harold en zijn vrouw. Alleen hij was in Denemarken vertrokken waar hij studeerde en op weg naar Oesbekistan. Een boeiend gesprek was dat, en wat had ik graag een paar uur met opgereden, maar omdat Tiny niet goed mee volgde ben ik maar omgedraaid, ik moest wel een paar km terugrijden om haar weer te treffen, en die was niet blij met mijn actie. Maar nadat haar een paar op een behoorlijke hoge berg had geduwd ging dat wel weer over.
En hoe komt het toch, dat je op een vrouwenafdeling je bedje opmaakt je kan maar geluk hebben. Blijf voorzichtig en we blijven je volgen, tijdens deze reis.
Tothééhoudoewor. Ad en Tiny.