De heilige rivier
10 november 2014 - Varanasi, India
Dit reisverhaal tik ik vanaf het dakterras van Vishnu Rest House in Varanasi, waar ik na een week fietsen in India ben neergestreken. Het hotel is vernoemd naar de Hindoestaanse god Vishnu. Deze staat op de tweede plaats in de hiërarchie van de Hindoestaanse goden, dus daar kan ik wel mee leven. Het uitzicht op de Ganges rivier is vanaf hier fantastisch. Bootjes varen heen en weer en ’s avonds dobberen ontelbare brandende offerkaarsjes op het water. ’s Morgens word ik wakker van het geluid van cricket spelende jongens op de ghat. Een ghat is een toegang tot het water via de beroemde trappen. Dat is toch net even anders dan het verkeerslawaai dat me de afgelopen week het slapen bijkans onmogelijk maakte.
Varanasi is een belangrijke stad voor de Hindoestanen en dat heeft alles te maken met de ligging aan de Ganges , voor de Hindoestanen een heilige rivier. Als het even kan, springen ze erin om zich te wassen of te sassen. Verder wordt er de was gedaan en afval gedumpt. En dat allemaal tegelijk. Doden worden in het water gesopt alvorens op de oever te worden gecremeerd. Wat je noemt een multifunctionele rivier. Het is fascinerend om vanaf het dakterras of wandelend over de ghats dit te aanschouwen. Je hebt het gevoel diep in de Hindoestaanse cultuur te duiken. Dat gevoel gaat bij verschillende hotelgasten zover dat ze zich tooien in oranje doeken en ringen door neus en oren laten boren. Zover ben ik nog niet gegaan. Oranje is overigens een belangrijke kleur voor de Hindoestanen, op zich spreekt me dat wel weer aan.
Een prettig detail van mijn standplaats is dat autoverkeer hier niet mogelijk is. De stegen zijn te smal en overal zijn trappen. Ronddwalen is een verademing, ware het niet dat de heilige koeien dat ook vinden. Hen wordt geen strobreed in de weg gelegd en ook hun heilige vlaaien worden niet opgeruimd. Niet fijn als je daar met je sandalen in belandt! Lastiger nog zijn de mannen die je van alles proberen aan te smeren of zelfs trachten te chanteren. Zo maakte ik een foto in de buurt van een crematieplek. Meteen kwam er iemand op me af die meldde dat er een tweetal opties was; 500 rupees betalen of de familie van de overledene zou worden ingelicht. Ik bedacht toch nog een derde optie; negeren.
De eerste week in India was er een met veel nieuwe en heftige indrukken. Het plannen in tijd en ruimte is hier bijkans onmogelijk. Regelmatig sta ik lang vast in een file van riksja’s en ander rollend materieel en de wegen zijn soms heel slecht (of houden gewoon op). Zelfs mijn navigatie wordt er soms radeloos van. Daarbij is de belangstelling voor mijn verschijning groot. Ik heb al gastlessen staan geven op een school en nam deel aan een viering in de tempel ter ere van de god Shiva (staat op de derde plaats, maar vooruit) . Mooie ervaringen, maar je schiet natuurlijk voor geen meter op.
Ik blijf hier in Varanasi een paar dagen hangen. Temeer omdat mijn mindfulness coach in dit blog een gewaardeerd advies heeft geschreven. Accepteer wat er op je pad komt en blijf in het moment!
Geniet er nog van en blijf scherp!
Groetjes
Teun
Succes daar nog in India en geniet van alle mooie, gekke, leuke en bizarre dingen die op je pad gaan komen.
Groetjes vanuit Berlicum waar vandaag de zon scheen..
Nirma
In zo'n overbevolkt land zul je veel ervaringen opdoen met diversteit aan mensen, culturen en geloofsuitingen. Mooi dat je het onderwijs kunt opkrikken en je verhaal mag vertellen aan geïnteresseerd publiek. Geeft ook veel afleiding en wordt ook gewaardeerd.
Ga zo door.
Groetjes Gerard en Gerda
Wat een prachtige foto's weer! Enne....Inderdaad...Frans is overal, echt een man van de wereld!
Veel liefs, Sander en Miriam
Met een flinke stapel schoolexamens voor mijn neus is het lezen van jouw reisverhaal een welkome afwisseling!
Wat maak je een prachtige reis Theo, doe je wel voorzichtig daar in India?
Groetjes Lindy
Dankzij jouw fijnzinnig gedetailleerde en subtiel plastische beschrijvingen van wat je allemaal ziet, voelt, hoort, ruikt en meemaakt, raak ik des te meer overtuigd van datgene waar ik al van overtuigd was: ik hoef dat zelf allemaal niet zo nodig persoonlijk mee te maken! Geniet ze en hou je veilig!
We lezen je verhalen met veel plezier en soms is het net of we er ook zijn .Ook de foto's zijn hartstikke leuk en mooi om te zien en zoals iedereen al schrijft naar jou: je kunt altijd nog schrijver van reisverhalen worden. Hier gaat alles goed en de tijd gaat erg snel, voor je het weet slaap je weer naast ons. We wensen je nog heel veel fietsplezier en blijf genieten, we denken aan je. groetjes van Mari en Geri.
Beetje oppassen met gastcolleges geven jongen, begint verdacht veel op werken te lijken op die manier. Zo te lezen kun je dat echter nog steeds goed missen.
grt. Henk
Behouden vaart!! In gedachten reis ik met je mee.
Joke
In tegenstelling tot onze grote vriend roept deze beschrijving bij mij juist het gevoel op om ook te vertrekken. Zeker nu we tot over onze oren in toetsen en betogen zitten. Ik blijf liever niet in dit moment hangen, dus mindfulness is geen optie. Wat je beschrijft, ruik ik bijna. En dat helpt me even vluchten uit deze realiteit. Ik kan niet wachten tot de volgende blog. Groeten, Laurie.
Het begint al aardig op te schieten he', jouw "droomvakantie", nog een week of 5/6, dan zijn jullie weer allemaal samen!! Blijf voorzichtig, en blijf genieten!! Groeten van ons !!
Naarmate het (school)jaar dichter naar de kerst kruipt, de dagen kouder en donkerder worden hier, zoek ik vaker naar jouw verhalen. Ik herlees ze, bekijk foto's en onthaast. En ben stikjaloers op jouw lef om los te laten en te gaan waar je trappers je brengen.
Groet,
Marink
persoonlijk vind ik landen als Nepal en India nog boeiender dan alles wat je in het Midden-Oosten tegenkomt (maar dat is een kwestie van smaak, natuurlijk) waarschijnlijk omdat de contrasten waar je dagelijks mee geconfronteerd wordt zo groot kunnen zijn. Ik ben nog het meest onder de indruk van jouw gastlessen, die ongetwijfeld in het Engels waren, en ik nodig je graag uit om, na je terugkeer, enkele gastcollege's in het Engels te verzorgen in mijn Cambridge groepen ;)
Ik blijf je avonturen uiteraard volgen en pas goed op in dat drukke en niets ontziende verkeer, dat niet berekend is op weggebruikers zoals jij. Hartelijke groeten!