Treinen in India
17 november 2014 - Hyderabad, India
Als je, de kaart in dit blog checkend, misschien mocht denken “dat gaat wel heel snel ineens”, dan heb je dat goed gezien. Ik ben gaan treinen! Varanasi beviel me zo goed dat ik er wat langer ben blijven hangen. Een dagje op de universiteitscampus, fietsen op een riksja en zomaar wat rondhangen in het backpackerswereldje. Op een gegeven moment ben ik alles toch maar eens op een rijtje gaan zetten. Mijn wensenlijstje bleek al snel langer het resterende tijdschema. Het uitstekende spoorwegennet van dit qua infrastructuur toch verder niet zo gezegende land bood uitkomst.
Eerst met een “Sleeper” naar Agra. ’s Avonds kruip je in je treinstel op je bedplank en ’s morgens vroeg ben je op je bestemming. En dat voor de prijs van een overnachting in een goedkoop hotel, ideaal. Het is wat krap, iedereen ruft en tot diep in de nacht wordt er geleurd met ‘cai’ en soep, maar dat mag de pret niet drukken. Ook niet dat het ’s morgens een verrassing blijkt wie er naast je zit of ligt. Gelukkig heb ik die onzekerheid thuis niet.
Agra bleek de omweg waard. De Taj Mahal is echt magnifiek. Je moet wel heel veel van je vrouw gehouden hebben om zo’n mausoleum voor haar op te richten. Maar ja, ze had ook veertien kinderen gebaard, voor wat hoort wat. Een prettige verrassing in Agra bleek Fort Agra te zijn. De Mughals (Mogols), heersers in India in de 16e en 17e eeuw, bouwden er prachtige paleizen binnen een indrukwekkende citadel. Dat ze zich niet alleen bezig hielden met de verdediging van hun rijk blijkt uit het gigantische harem dat plaats bood aan ruim vijfhonderd vrouwen.
Het tweede treinticket was van Agra naar Hyderabad. Een reis van drieëntwintig uur, deze keer een klasse hoger. Heerlijk bedje met schone lakens, kussentje, gordijntje, dubbel glas en prima catering. Een uitgelaten groep Indiërs, een paar dagen op pad zonder hun vrouwen, als coupé-genoten en maar één keer een aanslag op mijn slaapplaats, die ik heb kunnen weerstaan.
Het enige probleem was dat mijn fiets niet mee kon in de bagagewagon. Geen ruimte, maar hij zou nagestuurd worden. Dat kon wel even duren, waarschijnlijk tien dagen. Ik heb hemel en aarde bewogen om dit onheil te weren en uiteindelijk de toezegging gekregen dat over twee of drie dagen de fiets in Hyderabad zou zijn. En nou maar hopen dat het lukt, ik heb eind december een afspraak staan in Sri Lanka.....
Intussen vermaak ik me wel in Hyderabad. Een stad met wat vergane glorie, maar er is nog genoeg om van te genieten. De Nizams waren hier aan de macht en ze hebben zo hun sporen nagelaten. Een beetje onwerkelijk, van de armoe in het noorden en de vervuiling van het Gangesgebied naar de sprookjesachtige welvaart van deze heersende klasse van weleer. Het is even schakelen, maar daar ben ik zo langzamerhand in gespecialiseerd!
Zo heb ik me gisteravond de plaatselijke specialiteit, Biryani, goed laten smaken. In een wat beter restaurant bleef de bediening bij me staan om steeds bij te scheppen als mijn bord dreigde leeg te raken. Zijn afkeurende blik (ik at met vork en lepel in plaats van met mijn handen, zoals het de gewoonte is hier) ontging me niet. Na de derde ronde heb ik de handdoek maar in de ring gegooid en hem op punten laten winnen. Vergenoegd incasseerde hij de fooi en zette alsnog een schaaltje citroenwater bij me neer om mijn handen te wassen, de pestkop.
Morgen naar het station, hopelijk is mijn fiets er. Het wordt tijd om het zuiden van India te verkennen!
Wat fantastisch om je verhalen te lezen en de foto's te zien. Echt indrukwekkend. Veel geluk en plezier nog daar.
Groetjes Marieke
Ik heb het altijd al gezegd: de wereld is niet te vertrouwen: denk je dat ze een fietstochtje aan het maken zijn, springen ze stiekem op de trein! Nou maar hopen, dat ze je fiets veilig vervoerd hebben, zeker.........
Hou je veilig!
Rémy
Big hug
Joke
Het is weer een prachtig beeld van al jouw belevenissen. En dan die schitterende, indrukwekkende gebouwen. Is dat paleiscomplex van de Nizams een kopie van het fakir-paleis in de Efteling?
Het moeilijkste moment van je hele fiets(nou ja)tocht lijkt me op een bepaald moment (hopelijk maar voor even) afstand te moeten doen van je vervoermiddel. Ik zal meeduimen voor de goede afloop.
Met fietsvriendelijke groet,
Johan
Een reis vol verrassingen en onverwachte bestemmingen. Heel wat anders dan iedere dag van huis naar Oss en terug. Je hebt ons en je leerlingen bij terugkomst heel wat te vertellen. Op TBL gaat het lekker. Toetsweek zit erop. Morgen correctiedag. Een nieuwe welkome verandering. Verder net als ieder jaar: pws, betoog, mondelingen, wennen aan bovenbouw etc. Ook wij gaan al weer richting de kerst. Net als bij jou moet er nog wel wat gebeuren. Iets minder kilometers dat dan weer wel. Geniet van alles wat je nog gaat doen.
Groet Bianca
Er treedt een zekere gewenning op. Sterke tekst, prachtig foto's!
En wat opvalt: je staat af en toe voor een schoolbord. Moet prachtig zijn om je beroep zo ver van huis uit te voeren.
En, ach, je fiets..., die reist ongetwijfeld zonder enig probleem achter je aan.
Groeten uit Nuenen.
Wat een fantastisch verhaal weer! Leuk dat je schrijft dat je in Varanasi in het backpackerswereldje bent blijven hangen! Geniet van het zuiden van India, de mensen, de geuren, kleuren en het eten!
Gr. Henri
Heerlijk om je verhalen te lezen en de foto's te kunnen zien. We missen je. Die afspraak eind december ga je met (of zonder) fiets zeker halen. Dat laat jij je niet ontglippen .... dat is zeker. Over een kleine maand aan de andere kant van de wereld zie je jouw dierbaren weer in het echt. Een mooi vooruitzicht. Geniet ondertussen van al die indrukwekkende mensen en de cultuur.
Lieve groet, Elvera
Geniet nog van alles dat op je pad komt. En over een maand kun je het laatste stukje delen met je gezin.
Een mooie afsluiting!! Groetjes Nora
Tjeeeee ... wat fiets jij een jaloersmakende reis!!!
Ik geniet van je prachtige verhalen. Zullen we alvast op zoek gaan naar een uitgever? Volgende keer een begeleidende fotograaf nodig? Voor zo iets ten alle tijden beschikbaar (0:
Succes gewenst tot aan het reizende einde. Lieve groet, Bepke
Groeten uit Beneden Leeuwen.
Ja, de Taj Mahal. Erg indrukwekkend. Als ik er aan terugdenk dan komt de schoonheid me tegemoet. En het Rode Fort vond ik ook indrukwekkend.
Treinen in India. Ik heb het twee keer mogen meemaken. Een keer de trein gemist en de tweede keer vooral geslapen. Wel een belevenis op zich.
Veel plezier en unieke ervaringen de laatste weken. Geniet er van.
Wauw, wat een ontzettend indrukwekkende verhalen...
En mooi dat je zo ook echt een indruk krijgt van alle culturele verschillen. Van de diepste armoede tot de grootste rijkdom. Wat een (fysieke en mentale) kracht en flexibiliteit laat je zien, door zo telkens met een andere situatie om te gaan.
Ga zo door, Theo! Ik wacht vol spanning je nieuwe verhaal af!
Groetjes,
Bram
Onze Bram zorgt ervoor dat ik weer op je blog zit: lézen, mam, da's zó mooi! Inderdaad, wat een geweldige, boeiende reis. Ik geniet van je ontmoetingen, wat zul jij rijk thuiskomen.
Maar wat een cliffhanger vandaag: komt die fiets weer bij jou terecht? Ik wacht vol spanning af...
Heel veel groetjes van ons allemaal,
Lia.
opnieuw geweldige verhalen, foto's idem. Voor jou maar ook voor ons is het genieten. Veel succes met het laatste stuk van je reis,
gr. Arnold.
Geniet mijn vriend!
Hartelijke groet,
Marcel
Weer een prachtig reisverhaal,straks moeten al die blogvolgers nog afkicken.
Ik in ieder geval wel.
En hopelijk komt jou fiets op tijd aan.
dikke kus Dymphi